Okolice Grodziska

Woźniki – wieś położona nad rzeką Mogilnicą, a w niej: uroczy, barokowy zespół klasztorny Reformatorów, według projektu J. Catenaciego, wybudowany przed r. 1750 i kościół św. Antoniego z lat ok. 1710-23.  
http://www.wozniki.franciszkanie.net/

Albertowsko 

Wieś Albertowsko założona została w XVIII wieku, w okresie kolonizacji olęderskiej przez Opalińskich, właścicieli dóbr grodziskich. W krajobrazie tym przyroda harmonijnie splata się ze starą drewnianą zabudową, będącą wytworem rąk ludzi, dawnych mieszkańców tej ziemi. Na dużej przestrzeni wśród pól, łąk i lasów  ulokowane są tu obszerne gospodarstwa, które łączy sieć dróg, dróżek i ścieżek. Piękna całej okolicy dodają lasy, zadrzewienia śródpolne oraz stawy i przecinające teren kanały. Uwagę zwracają: dąb o obwodzie 650 cm oraz kasztanowiec o obwodzie 410 cm.
W tej malowniczej miejscowości, oddalonej od ruchliwych dróg i dużych skupisk ludzkich, można odnaleźć spokój i prawdziwą ciszę, można napawać się pięknymi widokami przyrody i podziwiać dawną zabudowę, zachowaną w pierwotnym stanie i naturalnym  otoczeniu.
Jest to idealne miejsce na piesze wędrówki i wycieczki rowerowe.

kliknij w zdjęcia aby powiększyć:

„Uszanuj prochy rozsypane pod Twymi stopy, na Twojej ziemi,
Nieważne czyje? Tubylca, obcego czy najeźdźcy. Człowieka”

(Stanisław L. Pieniążek, )

 Zapomniany cmentarz ewangelicki w Albertowsku .

Położony urokliwie, na wzgórzu, w środku lasu. Jeden z dziesięciu dawnych cmentarzy, znajdujących się na terenie gminy Grodzisk Wielkopolski. Do czasów obecnych zachowały się nieliczne nagrobki, tablice oraz fragmenty ogrodzenia. 

Cmentarz powstał w połowie XIX wieku. Prawie 150 lat temu wspólnota ewangelicka po długich staraniach założyła w tym miejscu cmentarz, zbudowała dom modlitwy, wytyczyła alejki i ogrodziła teren.  Chowana była  tu miejscowa ludność, która dotarła na pobliskie tereny w wyniku osadnictwa olęderskiego, na przełomie XVIII i XIX wieku. Cmentarz funkcjonował do 1945 roku, kiedy to w wyniku działań Armii Czerwonej, ludność niemiecka została wysiedlona z tego terenu.

Z tajemniczym cmentarzyskiem wiąże się stara legenda. Według opowieści najstarszych mieszkańców, w kwietniu, kiedy zapadnie zmrok, wśród zapomnianych mogił pojawia się postać małej dziewczynki z białym kapturem na głowie, która wiele lat temu zginęła tu w niewyjaśnionych nigdy  okolicznościach.   Nie ma już na tym cmentarzu wielu grobów, ale niech pozostanie w nas pamięć o tych wszystkich, którzy są tutaj pochowani.

kliknij w zdjęcia aby powiększyć:

Najstarszy Dąb szypułkowy w Gminie Grodzisk Wielkopolski

 Dąb NAPOLEON pomnik przyrody powołany Uchwałą Rady M i G. w Grodzisku Wlkp., jest to dąb szypułkowy Położony w Leśnictwie Gnin

- wiek 425 lat
- obwód 700 cm
- wysokość 28 m
- średnica korony 18 m

Rodzina: Bukowate (Fagaceae)
Quercus robur – łac. quercus „dąb”; łac. robur „drewno dębu”, ale także „siła, moc” (nawiązanie do rozmiarów i kształtu drzewa); nazwa znana od czasów starożytnych.
Dąb szypułkowy jest potężnym drzewem osiągającym do 35-40 m wysokości. Tworzy najczęściej domieszkę w lasach mieszanych lub występuje samodzielnie, tworząc tzw. dąbrowy. Jest gatunkiem światłolubnym, rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, tzw. grądach. Ponieważ żyje ponad 1000 lat, jest uznawany za symbol siły, długowieczności i mocy.
Dawno temu stare dęby czczono jako bóstwa - wierzono, że mają magiczną moc. Orzechy dębu szypułkowego, zwane żołędziami, stanowią cenny pokarm dla wielu ssaków i ptaków. Osadzone są na długiej szypule, stad nazwa gatunku.
Męskie kwiaty zebrane są w liczne zwisające długie kotki, żeńskie natomiast po kilka na długich szypułkach. Liście dębu szypułkowego są w zarysie odwrotnie jajowate i krótkoogonkowe, u nasady sercowate, z wyraźnymi uszkami. Nerwy liściowe dochodzą do końców klap i zatok między klapami.
Dąb dostarcza najcenniejszego drewna w naszych lasach. Jest ono najbardziej cenione ze względu na twardość i trwałość. Wykorzystuje się je w budownictwie i stolarstwie. Ze względu na dużą zawartość garbników, chroniących drewno przez zgnilizną, może długo leżeć w wodzie.

Warto wiedzieć: W odróżnieniu od dębu bezszypułkowego krótki, często sękaty pień dębu szypułkowego rozdziela się nisko nad ziemią na liczne grube konary.
Ciekawostka: Dąb szypułkowy po kilkusetletnim leżeniu w wodzie, na skutek reakcji garbników zawartych w drewnie z solami żelaza, czernieje, zachowując przy tym swoje właściwości mechaniczne. Jest to tzw. czarny dąb („polski heban”).
Zapylanie: roślina wiatropylna.

kliknij w zdjęcia aby powiększyć:

Wydma śródlądowa z wykształconą murawą szczotlichową, znajduje się na terenie Leśnictwa Wioska, Nadleśnictwa Grodzisk.

Rzeźba regionu jest związana z fazą poznańską zlodowacenia bałtyckiego. Charakterystycznym elementem krajobrazu są m.in. równiny sandrowe, tarasy akumulacyjne i wydmy pochodzenia eolicznego.
Na podstawie badań w 2007 roku, na obszarze tym odnotowano występowanie 8 gatunków roślin naczyniowych, 5 gatunków  mszaków i 6 gatunków porostów.
Na wydmie dominuje szczotlicha siwa, kępkowa trawa o charakterystycznej srebrzysto – sinej barwie. Towarzyszą jej inne gatunki wąskolistnych traw występujących na kwaśnych, ubogich i suchych siedliskach borowych. Wiosną i latem można tu zaobserwować licznie występującego sporka wiosennego i chroszcza nagołodygowego.
Czynnikiem najbardziej niszczącym murawy, są sztuczne nasadzenia sosny, wskutek czego światłolubne gatunki są eliminowane. Do niszczenia muraw przyczynia się także eksploatacja piasku, użytkowanie rekreacyjne czy ruch turystyczny. Jednym z podstawowych zabiegów ochrony czynnej muraw szczotlichowych jest usuwanie nalotu siewek sosny i brzozy, by nie dopuścić do zaniku cennych gatunków roślin.

kliknij w zdjęcia aby powiększyć:

Rakoniewice – miejscowość oddalona o 10 km w kierunku Wolsztyna. Na uwagę zasługuje replika wozu Michała Drzymały oraz Wielk\opolskie Muzeum Pożarnictwa

Gmina Rakoniewice 

Wielkopolskie Muzeum Pożarnictwa Rakoniewicach 

Wielichowo – Warto poznać pamiątki historyczne miasta: drewnianą kaplicę cmentarną z 1793 r.; neogotycką kaplicę św. Walentego z 1872 r.; kościół parafialny z lat 1934-37 (zachowane prezbiterium z lat 1726-84, obok kaplica); eklektyczny pałac z lat 1805-15 (gruntownie przebudowany w 1884 i 1897 r.) z parkiem krajobrazowym z XIX w. 

https://wielichowo.pl/

Granowo – zachował się tu budynek dawnego zajazdu z końca XIX w. Najcenniejszym zabytkiem Granowa jest drewniany kościół św. Marcina z 1729 r.

Gmina Granowo

Kamieniec -  Kościół w Kamieńcu pod wezwaniem Świętego Wawrzyńca istniał już w roku 1510, a w 1685 na miejscu starego nowy postawił Demetry Reuth. Nowy neogotycki kościół wzniesiono w latach 1908-1910 według projektu Rogera Sławskiego. Przy kościele zachowały się kostnica z początku XX w., organistówka z połowy XIX w. oraz plebania z końca XIX w., przy której rośnie dąb o obwodzie 480 cm. Ochroną jako zabytek jest objęty
również park z połowy XIX wieku, z pozostałościami grodziska pierścieniowatego.

Gmina Kamieniec